Dimitris
Fragoulis
|
10 Ιουλίου 3:26 μ.μ.
|
-Καλημέρα συνάδελφε.
-Καλημέρα.
-Που δουλεύεις σήμερα ;
-Εδώ είμαι, στη γραμμή ..... πιάνω 11:40.
-Τι έχεις δεν σε βλέπω και τόσο καλά;
-Τι να έχω....;
Κάτωχρος και ανησυχητικά μελαγχολικός ο συνάδελφος Οδηγός μόλις και με τη βία αρθρώνει τις λέξεις.
Θα μου δώσεις ένα τσιγάρο μου λέει επιφυλακτικός.
Να σου στρίψω συνάδελφε ή πάρε και στρίψε μόνο σου, στριφτό κάνω τώρα πια του λέω, για οικονομία.
Και ξεσπά !
-Συγγνώμη μου σου κάνω τράκα, αλλά δεν έχω ούτε τσιγάρο,
6η έχει ο Ιούλης σήμερα και δεν έχω ούτε ευρώ, το πρωί άκουγα στο ράδιο πριν έλθω για βάρδια, ότι ''έχει 6η ο μήνας και η αυτοκτονίες είναι επτά.''
Εεε.. εντάξει συνάδελφε του λέω, αυτές είναι ακραίες καταστάσεις που δεν μας αφορούν, εξάλλου εμείς έχουμε τη δουλειά μας !!!
-Δεν την έχουμε.. δεν την έχουμε... (κοιτάζει στο κενό και συνεχίζει), …πριν 12 χρόνια με φέρανε από το χωριό μου, μέσω ΑΣΕΠ μπήκα στη δουλειά. Και εκεί περνάγαμε δύσκολα γιατί οι αγροτικές δουλειές είχαν περιοριστεί... φτώχεια.
Στο παράδεισο με φέρανε έλεγα μέσα μου, έως και 2-3 χρόνια πίσω !! Και το έλεγα αυτό συνάδελφε γιατί είχα δουλειά και δούλευα και δούλευα και δούλευα !!!!
Δούλευα τις βάρδιες μου και τα ρεπό μου, μια κρυφή χαρά με κρατούσε ακούραστο γιατί έβλεπα τους κόπους μου να πιάνουν τόπο.
Παντρεύτηκα, έκανα δυο παιδάκια και πήρα και ένα αυτοκίνητο, μη φανταστείς τίποτα σπουδαίο.. ένα παλιό τριάρι του 80 με δάνειο, που το ανακαίνισα και ένα αυτο/το 1600 κυβικά καλομεταχειρισμένο τεσσάρων χρονών για να μπορώ λίγο άνετα να πηγαίνω στο χωριό. Τα ρεπό απ ότι μας λέγατε εσείς οι παλιοί ήταν πια θεσμός, από προπολεμικά στα λεωφορεία τα δούλευαν και ήταν και η μόνη υπηρεσία που βάζανε 31 ένσημα στο ΙΚΑ !! Έπαιρνα κοντά 2000 και καμιά φορά και λίγο παραπάνω, μονοβάρδια για να κρατάω τα παιδιά και να δουλεύει κι γυναίκα μου πεντάωρη σε ένα γραφείο που έπαιρνε 600 ευρώ, ….και τώρα άνεργη!! Πάνε μήνες που παίρνω γύρω στα 1000 πάνω κάτω και οι δόσεις των δανείων μου είναι 820!!! Πήγα για διακανονισμό στη τράπεζα, αλλά είναι φοβερά αυτά που ζητάνε για επιμήκυνση συνάδελφε !!! Ντρέπομαι αλήθεια σου λέω, έχω πάει δυο τρείς φορές για προκαταβολή κάτω για 200-300 ευρώ… είμαι σε απόγνωση !!
Δύσκολος ο μονόλογος του συνάδελφου για εκείνον και για μένα. Με ένα παραπάνω βέβαια, αφού διακόπηκε άπειρες φορές από τα υπηρεσιακά τηλεφωνήματα των εννέα γραμμών που έχω.Πήρα το λόγο αφού τελείωσε, προσπαθώντας να καταλαγιάσω όσο μπορούσα το άγχος του.
Δεν σε διέκοψα του λέω τόση ώρα, γιατί άκουγα να μου αφηγείσαι τη δική μου ζωή με καλμπόν, η μόνη διαφορά μας είναι η ηλικία, εσύ νέος ακόμα και εγώ στο παρά ένα για σύνταξη. Από το 1983 στη συγκοινωνία σπούδασα τα δύο μου παιδιά και ένα σπίτι όπως το δικό σου ακριβώς αγόρασα, που θα ξεπληρώνω ως τα 72 μου χρόνια.
Βγάζει από το τσαντάκι του που κουβαλάει την πετσέτα (για τον ιδρώτα στο κάθισμα του λεωφορείου), ένα βιδωτό πλαστικό ποτήρι με παγωμένο καφέ.
-Έλα να σου βάλω το μισό και επιμένει απαιτώντας.
Με κέρασε τελικά το μισό του καφέ και εγώ δυο –τρία στριφτά τσιγάρα. Δώσαμε ότι είχε ο καθένας στον άλλον.
Οι μέρες που ζούμε και πολύ περισσότερο οι μέρες που έρχονται θα είναι πολύ δυσκολότερες και η συνοχή μας, θα είναι μονόδρομος για επιβίωση.
Το λεωφορείο του ως τόσο ήλθε στην αφετηρία και ανέβηκε για δουλειά.
ΚΑΛΗ ΒΑΡΔΙΑ ΣΥΝΑΔΕΛΦΕ, ΚΑΛΗ ΒΑΡΔΙΑ !!!!
-Καλημέρα.
-Που δουλεύεις σήμερα ;
-Εδώ είμαι, στη γραμμή ..... πιάνω 11:40.
-Τι έχεις δεν σε βλέπω και τόσο καλά;
-Τι να έχω....;
Κάτωχρος και ανησυχητικά μελαγχολικός ο συνάδελφος Οδηγός μόλις και με τη βία αρθρώνει τις λέξεις.
Θα μου δώσεις ένα τσιγάρο μου λέει επιφυλακτικός.
Να σου στρίψω συνάδελφε ή πάρε και στρίψε μόνο σου, στριφτό κάνω τώρα πια του λέω, για οικονομία.
Και ξεσπά !
-Συγγνώμη μου σου κάνω τράκα, αλλά δεν έχω ούτε τσιγάρο,
6η έχει ο Ιούλης σήμερα και δεν έχω ούτε ευρώ, το πρωί άκουγα στο ράδιο πριν έλθω για βάρδια, ότι ''έχει 6η ο μήνας και η αυτοκτονίες είναι επτά.''
Εεε.. εντάξει συνάδελφε του λέω, αυτές είναι ακραίες καταστάσεις που δεν μας αφορούν, εξάλλου εμείς έχουμε τη δουλειά μας !!!
-Δεν την έχουμε.. δεν την έχουμε... (κοιτάζει στο κενό και συνεχίζει), …πριν 12 χρόνια με φέρανε από το χωριό μου, μέσω ΑΣΕΠ μπήκα στη δουλειά. Και εκεί περνάγαμε δύσκολα γιατί οι αγροτικές δουλειές είχαν περιοριστεί... φτώχεια.
Στο παράδεισο με φέρανε έλεγα μέσα μου, έως και 2-3 χρόνια πίσω !! Και το έλεγα αυτό συνάδελφε γιατί είχα δουλειά και δούλευα και δούλευα και δούλευα !!!!
Δούλευα τις βάρδιες μου και τα ρεπό μου, μια κρυφή χαρά με κρατούσε ακούραστο γιατί έβλεπα τους κόπους μου να πιάνουν τόπο.
Παντρεύτηκα, έκανα δυο παιδάκια και πήρα και ένα αυτοκίνητο, μη φανταστείς τίποτα σπουδαίο.. ένα παλιό τριάρι του 80 με δάνειο, που το ανακαίνισα και ένα αυτο/το 1600 κυβικά καλομεταχειρισμένο τεσσάρων χρονών για να μπορώ λίγο άνετα να πηγαίνω στο χωριό. Τα ρεπό απ ότι μας λέγατε εσείς οι παλιοί ήταν πια θεσμός, από προπολεμικά στα λεωφορεία τα δούλευαν και ήταν και η μόνη υπηρεσία που βάζανε 31 ένσημα στο ΙΚΑ !! Έπαιρνα κοντά 2000 και καμιά φορά και λίγο παραπάνω, μονοβάρδια για να κρατάω τα παιδιά και να δουλεύει κι γυναίκα μου πεντάωρη σε ένα γραφείο που έπαιρνε 600 ευρώ, ….και τώρα άνεργη!! Πάνε μήνες που παίρνω γύρω στα 1000 πάνω κάτω και οι δόσεις των δανείων μου είναι 820!!! Πήγα για διακανονισμό στη τράπεζα, αλλά είναι φοβερά αυτά που ζητάνε για επιμήκυνση συνάδελφε !!! Ντρέπομαι αλήθεια σου λέω, έχω πάει δυο τρείς φορές για προκαταβολή κάτω για 200-300 ευρώ… είμαι σε απόγνωση !!
Δύσκολος ο μονόλογος του συνάδελφου για εκείνον και για μένα. Με ένα παραπάνω βέβαια, αφού διακόπηκε άπειρες φορές από τα υπηρεσιακά τηλεφωνήματα των εννέα γραμμών που έχω.Πήρα το λόγο αφού τελείωσε, προσπαθώντας να καταλαγιάσω όσο μπορούσα το άγχος του.
Δεν σε διέκοψα του λέω τόση ώρα, γιατί άκουγα να μου αφηγείσαι τη δική μου ζωή με καλμπόν, η μόνη διαφορά μας είναι η ηλικία, εσύ νέος ακόμα και εγώ στο παρά ένα για σύνταξη. Από το 1983 στη συγκοινωνία σπούδασα τα δύο μου παιδιά και ένα σπίτι όπως το δικό σου ακριβώς αγόρασα, που θα ξεπληρώνω ως τα 72 μου χρόνια.
Βγάζει από το τσαντάκι του που κουβαλάει την πετσέτα (για τον ιδρώτα στο κάθισμα του λεωφορείου), ένα βιδωτό πλαστικό ποτήρι με παγωμένο καφέ.
-Έλα να σου βάλω το μισό και επιμένει απαιτώντας.
Με κέρασε τελικά το μισό του καφέ και εγώ δυο –τρία στριφτά τσιγάρα. Δώσαμε ότι είχε ο καθένας στον άλλον.
Οι μέρες που ζούμε και πολύ περισσότερο οι μέρες που έρχονται θα είναι πολύ δυσκολότερες και η συνοχή μας, θα είναι μονόδρομος για επιβίωση.
Το λεωφορείο του ως τόσο ήλθε στην αφετηρία και ανέβηκε για δουλειά.
ΚΑΛΗ ΒΑΡΔΙΑ ΣΥΝΑΔΕΛΦΕ, ΚΑΛΗ ΒΑΡΔΙΑ !!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου