Antonis Sifnaios
ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗΣ ΜΟΥ ΣΤΟ ΙΔΡΥΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 16/3/2014 ΣΤΟ ΣΙΝΕ ΚΕΡΑΜΙΚΟΣ:Μαχητική Εργατοϋπαλληλική Ταξική Ανατροπή (ΜΕΤΑ) Σύντροφοι, Συντρόφισσες, Συναγωνιστές, Συναγωνίστριες
Βρισκόμαστε εδώ με αφορμή την ανάγκη για δημιουργία μια νέας συνδικαλιστικής παράταξης, που να είναι ικανή να ανταπεξέλθει σε όλη αυτήν την λαίλαπα των αντεργατικών μέτρων που επιβάλει η τρόικα μέσω των εδώ εντολοδόχων.
Εύχομαι μέσα από αυτές τις διαδικασίες να αναδεχθούν τόσο οι νέες τεχνικές-μέθοδοι όσο και άτομα ικανά να ηγηθούν της νέας προσπάθειας. Οι μνημονιακες συνθήκες που βιώνουμε αυτήν την στιγμή είναι τραγικά δύσκολες. Καλούμενα να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις πρωτόγνωρες για τα ελληνικά δεδομένα, με έναν λαό, χτυπημένο από όλες της πλευρές, με το εργατικό κίνημα και τα συνδικάτα, λιδωριμενα και απαξιωμένα. Τα συνδικάτα, εγκλωβισμένα, στην εσωστρέφεια, στους κομματικούς μηχανισμούς, στις προσωπικές επιδιώξεις και εξαρτήσεις, δεν μπόρεσαν ούτε στο ελάχιστο να ανταποκριθούν στο ρόλο τους. Που δεν είναι άλλος από την υπεράσπιση των δικαιωμάτων, των δημοσίων αγαθών. Λες και έχουμε πέσει σε λήθαργο και περιμένουμε το τελειωτικό χτύπημα. Κύριο μέλημα μας είναι να αφυπνίσουμε τον εργαζόμενο, τον εργάτη, τον αυτοαπασχολούμενο, τον μικροβιοτέχνη, τον άνεργο, τον πολίτη, να του πούμε: όσο κάθετε στον καναπέ και λειτουργεί με την λογική της ανάθεσης δεν πρόκριτε ποτέ να καταφέρει τίποτα. Αυτό μπορούμε να το καταφέρουμε μόνο με την καθημερινή μας προσπάθεια, με τους καθημερινούς αγώνες μας. Είναι απαραίτητο να τον πείσουμε ότι σε αυτήν την μάχη δεν περισσεύει κάνεις. Ότι μπορούμε να απαιτήσουμε και να καταφέρουμε την ανατροπή της πολιτικής που διαλύει τα πάντα. Γνωρίζουμε όλοι ότι τα προβλήματα είναι πολλά. Τα προβλήματα συνδικαλισμού όμως έχουν αφετηρία. Δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια και να μην παραδεχόμαστε ότι αυτά έχουν να κάνουν με την δομή των συνδικαλιστικών παρατάξεων. Υπάρχουν προβλήματα συνδικαλισμού σε όλες τις βαθμίδες. Πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια, τριτοβάθμια σωματεία. Θα ασχοληθώ με τα προβλήματα στα πρωτοβάθμια διότι πιστεύω ότι από εκεί μεταδίδονται στις πιο υψηλές βαθμίδες συνδικαλισμού. Προβλήματα αξιοπιστίας, αξιοκρατίας, εργοδοτικού και αμιγώς κομματικού συνδικαλισμού. Προβλήματα ενότητας, συσπείρωσης εργατικού κόσμου, προβλήματα απαξίωσης του συνδικαλισμού γενικότερα. Τα προβλήματα αυτά είναι απόρροια τόσο της ολομέτωπης επίθεσης όσο και λόγο της διαφθοράς των παρατάξεων που συμμετέχουν σε αυτά. Και τι προτείνουμε ως λύση σε όλα αυτά τα προβλήματα; Μια καινούργια παράταξη!!! Τι μεγάλη πρωτοτυπία! Μα εν έτη 2014 είναι δυνατόν να πηγαίνουμε να λύσουμε όλα αυτά τα προβλήματα κάνοντας απλός μια αναπαλαίωση του παλαιού; Ακόμα και αν επέμβεις ως άλλος πλαστικός χειρούργος σε ένα πολύ γερασμένο πρόσωπο, στην καλλίτερη περίπτωση θα πάρεις ένα άχρωμο, άοσμο, ακίνητο και για αυτό χωρίς συναίσθημα πρόσωπο. Σίγουρα θα έχεις κρύψει την γήρανση, κρατώντας όμως όλη την παθογένεια από κάτω. Στην χειρότερη των περιπτώσεων θα έχουμε έναν φραγκεσταϊν, αν στο μεταξύ δεν έχει πεθάνει το γηραιό πρόσωπο λόγο νάρκωσης. Θα είμαι ξεκάθαρος: διαβάζοντας τον κανονισμό λειτουργιάς καθώς και το εισαγωγικό κείμενο της πρωτοβουλίας μπήκα στον πειρασμό να το αντιπαραβάλω με παλαιοτέρα κείμενα και συγκεκριμένα με εκείνα τα κείμενα της συνδιάσκεψης της Αυτόνομης Παρέμβασης του 2005 καθώς και του 2008. Οι ίδιοι στόχοι όπως μαζικοποίηση, απογραφειοκρατικοποιηση, αυτονομία, ταξική αντίληψη, δημοκρατία στους χώρους δουλειάς ( ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΠΟΤΕ!), οικονομική αυτοδυναμία, οργανωτική ενοποίηση, αλληλεγγύη, ανανέωση!!! Αν αλλάξετε της ημερομηνίες και αντικαταστήσετε κάποιες λέξεις, θα δείτε από κάτω την ωμη πραγματικότητα. Η ιδία ακριβώς ουσία, οι ίδιες ακριβώς προτάσεις λύσεων, σε διαφορετικά όμως προβλήματα. Πραγματικά πιστεύουμε ότι εφαρμόζοντας τις ίδιες λύσεις που δεν απέδωσαν σε λιγότερο δύσκολα προβλήματα, αυτές θα δουλέψουν σε απείρως ποιο δύσκολα;
Σύντροφοι, Συντρόφισσες, Συναγωνιστές, Συναγωνίστριες
Οι αλλαγές είναι απαραίτητο να είναι ριζικές στοχεύοντας στην ρίζα του προβλήματος, που
δεν είναι άλλη από την την απαξίωση, την λογική της ανάθεσης και της διαφθοράς μέσα στα
πρωτοβάθμια σωματεία. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν ξεκινά από την οργανωτική δομή της
παράταξης που φυσικά θα συμμετέχει σε αυτά. Δηλαδή, το καταστατικό και τον κανονισμό
λειτουργιάς. Στην εφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς 08/03/2014 δημοσίευσα το παρακάτω
κείμενο: <<Δημοκρατία στη διαδικασία συγκρότησης
Μεγάλη σημασία σε κανονισμό λειτουργίας, καταστατικό, πλαίσιο αρχών και δεοντολογίας.
Του Αντώνη Σιφναίου
Είναι σήμερα περισσότερο από ποτέ σαφές ότι ο κυβερνητικός συνδικαλισμός πνέει τα
λοίσθια. Αλλά και ότι πέφτει στις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς το μεγάλο μερίδιο
ευθύνης για να αναλάβουν δράση. Χρειάζεται να δώσουμε ξανά την ελπίδα και τη χαμένη
αυτοπεποίθηση και αξιοπρέπεια στους συναδέλφους μας. Αυτό μπορεί και είναι αναγκαίο
να γίνει μέσα από μια δυνατή και βαθιά δημοκρατική παράταξη.
Θέλω να δανειστώ τα λόγια του σ. Αλέκου Καλύβη που παρουσιάζοντας την εισήγηση σε
συνδιάσκεψη της Αυτόνομης Παρέμβασης παλαιότερα, έλεγε: «Τα συγκεντρωμένα
προβλήματα του κινήματος δεν μπορούν αντιμετωπιστούν ούτε κυρίως ούτε μόνο από τα
πάνω. Το πιο σημαντικό είναι να αναπτυχθεί ένα κίνημα των από κάτω που σημαίνει
πρακτικά ότι το μεγαλύτερο μέρος της προσπάθειάς μας πρέπει να είναι στα πρωτοβάθμια
σωματεία. Πρέπει να απαιτήσουμε την οικονομική τους στήριξη, την άρση του
κατακερματισμού τους σε μικρές οργανώσεις, την αξιοποίηση νέων μορφών πάλης. Η
γραφειοκρατία, όμως, δεν λείπει ούτε σε αυτά. Συνεπώς, είναι απαραίτητη η συμμετοχή των
ίδιων των εργαζομένων με πλατιές και δημοκρατικές διαδικασίες».
Αν κοιτάξουμε γύρω μας, θα δούμε ότι οι συνδικαλιστικές παρατάξεις, παραφυάδες του
πάλαι ποτέ δικομματισμού, δεν έχουν δημοκρατικές διαδικασίες στο εσωτερικό τους. Αυτή
είναι η ρίζα της διαφθοράς σε μία παράταξη. Η έλλειψη δημοκρατικών διαδικασιών. Όλοι
όσοι θέλουμε να χτίσουμε μια υγιή συνδικαλιστική παράταξη, πρέπει να διαφυλάξουμε τις
δημοκρατικές διαδικασίες. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με έναν τρόπο: να φτιάξουμε
κανονισμό λειτουργίας, καταστατικό, πλαίσιο αρχών και δεοντολογίας. Για τη διαφύλαξή
τους προτείνω να φτιάξουμε ανεξάρτητη επιτροπή ελέγχου καταστατικού και δεοντολογίας.
Είναι απαραίτητο αυτό το πλαίσιο, διότι είναι ο μόνος τρόπος για να αποφύγουμε τις
αυθαιρεσίες. Αυτές οι αυθαιρεσίες είναι που επιτρέπουν στον κάθε έναν να παίζει τα
προσωπικά του παιχνίδια και να βάζει το προσωπικό του συμφέρον πάνω από οτιδήποτε
άλλο. Το έχουμε δει να συμβαίνει γύρω μας.
Έχουμε χρέος να προχωρήσουμε σε ρήξη με τα κακώς κείμενα του παρελθόντος. Έχουμε
χρέος να κάνουμε την ανατροπή. Έχουμε χρέος να προωθήσουμε την ανασυγκρότηση. Ο
οικονομολόγος Κ. Λαπαβίτσας είχε πει στο πρόσφατο παρελθόν: «Μήπως είναι η ώρα να
χτίσουμε το συνδικαλιστικό κίνημα από την αρχή σε πιο υγιείς βάσεις;». Μπορούμε να
βάλουμε το πλαίσιο εντός του οποίου θα κινούμαστε όλοι, για να έχουμε την πολύ γερή
βάση πάνω στην οποία θα χτίσουμε την καινούργια παράταξη.
Είναι ταυτόχρονα απαραίτητο να βάλουμε και κάποιες πρόσθετες ασφαλιστικές δικλίδες
εντός της παράταξης, που αφορούν τη θέση στην οποία εργάζονται τα μέλη της, τη θέση
τους στην ιεραρχία εντός μιας επιχείρησης (π.χ. ΔΕΚΟ).
Είναι λάθος να μεταφέρονται εντός μιας παράταξης που δρα σε μια επιχείρηση, οι σχέσεις εξουσίας προϊσταμένου-υφισταμένου που δημιουργούνται μεταξύ των μελών της παράταξης αναλόγως της θέσης τους στην επιχείρηση. Αν αυτά δεν είναι ξεκάθαρα, δημιουργούν τρωτά σημεία που δίνουν λαβές για παρερμηνείες από συναδέλφους. Θα έλεγα ακόμη ότι χρειάζεται να βρεθούν εκείνοι οι τρόποι που θα διασφαλίζουν πως όλες οι απόψεις θα έχουν εκπροσώπηση, αφού θα δικαιούνται και θα μπορούν να τίθενται στη βάσανο της ψηφοφορίας. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, καθώς δίνει τη δυνατότητα για τη δημιουργία μιας πραγματικά πλατιάς συνδικαλιστικής παράταξης. Τέτοιες ασφαλιστικές δικλίδες οφείλουμε να τις θέσουμε μετά από εξαντλητική συζήτηση. Είναι απαραίτητο να στηρίξουμε ένα τέτοιο σχέδιο λειτουργίας που θα είναι η βάση της υγείας της παράταξης.
* Ο Αντώνης Σιφναίος
είναι εργαζόμενος στην ΟΣΥ Α.Ε., μέλος του Συνεδρίου της ΟΣΜΕ και μέλος
της Ο.Μ. Περιστερίου του ΣΥΡΙΖΑ>>
Μια τέτοια δομή θα επιτρέψει την ενεργοποίηση της βάσης και σίγουρα θα είναι κάτι πρωτόγνωρο για τους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι θα είναι σίγουροι ότι δεν θα μεταφέρονται οι σχέσεις εξουσίας της εκάστου επιχείρησης μέσα στην παράταξη. Είναι αυτονόητο, όσοι έχουν θέση στην ιεραρχία της επιχείρησης, δεν θα μπορούν να διεκδικούν θέσεις μέσα στην Νέα Παράταξη. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να χτυπήσουμε τον εργοδοτικό- κυβερνητικό συνδικαλισμό, που τόσα δεινά έχει προσφέρει στο συνδικαλιστικό κίνημα. Σε εμάς, στην πρώην ΕΘΕΛ, ΟΣΥ σήμερα (αστικά λεωφορεία) έχουν συμβεί τραγελαφικά πράγματα. Θα σταματήσουν τα ρουσφέτια, θα σταματησουν οι κομματικοί στρατοί πραιτόρων, και όλες οι απόψεις θα μπορούν να τίθενται χωρίς κανέναν φόβο. Επίσης θα μας δώσει την δυνατότητα να ενταθούν στην παράταξη άτομα από παρεμφερείς χώρους. Ένα άλλο σημείο που πρέπει να αλλάξουμε στον κανονισμό λειτουργιάς είναι η παράγραφος: <<το μέλος της παράταξης δεν μπορεί να συμμετέχει σε άλλα, ανταγωνιστικά ψηφοδέλτια, απ’αυτά που στηρίζει η κεντρική, κλαδική ή νομαρχιακή παράταξη και η στάση του δεν πρέπει να έρχεται σε αντίθεση με τις αρχές και τις αξίες της παράταξης>> Θεωρώ ότι είναι απαράδεκτο, διότι έχουμε συντρόφους που έχουν ήδη συνδυασμούς πολυσυλλεκτικούς και θα έχουν πρόβλημα με τα μέλη τους. Άλλο ένα σημείο που πρέπει να κάνουμε ξεκάθαρο είναι ότι συνταξιούχοι δεν μπορούν να έχουν θέση στα όργανα της παράταξης. Σέβομαι απόλυτα τους απόμαχους της εργασίας, άλλα δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα παίρνουν αποφάσεις για τους εργαζόμενους. Πόσο μάλλον όταν γνωρίζουμε όλοι ότι έχουν εδραιωμένες αντιλήψεις και πολλές φορές θεωρούν τα παιδιά τους προέκταση των χεριών τους. Ζητώ από το σώμα να κάνει δέκτες τις επισημάνσεις και να τεθούν σε ψηφοφορία κάθε μια ξεχωριστά.
Αντώνης Σιφναίος
είναι εργαζόμενος στην ΟΣΥ Α.Ε., μέλος του Συνεδρίου της ΟΣΜΕ, μέλος της Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Ο.ΣΥ. και μέλος της Ο.Μ. Περιστερίου του ΣΥΡΙΖΑ>>
Εύχομαι μέσα από αυτές τις διαδικασίες να αναδεχθούν τόσο οι νέες τεχνικές-μέθοδοι όσο και άτομα ικανά να ηγηθούν της νέας προσπάθειας. Οι μνημονιακες συνθήκες που βιώνουμε αυτήν την στιγμή είναι τραγικά δύσκολες. Καλούμενα να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις πρωτόγνωρες για τα ελληνικά δεδομένα, με έναν λαό, χτυπημένο από όλες της πλευρές, με το εργατικό κίνημα και τα συνδικάτα, λιδωριμενα και απαξιωμένα. Τα συνδικάτα, εγκλωβισμένα, στην εσωστρέφεια, στους κομματικούς μηχανισμούς, στις προσωπικές επιδιώξεις και εξαρτήσεις, δεν μπόρεσαν ούτε στο ελάχιστο να ανταποκριθούν στο ρόλο τους. Που δεν είναι άλλος από την υπεράσπιση των δικαιωμάτων, των δημοσίων αγαθών. Λες και έχουμε πέσει σε λήθαργο και περιμένουμε το τελειωτικό χτύπημα. Κύριο μέλημα μας είναι να αφυπνίσουμε τον εργαζόμενο, τον εργάτη, τον αυτοαπασχολούμενο, τον μικροβιοτέχνη, τον άνεργο, τον πολίτη, να του πούμε: όσο κάθετε στον καναπέ και λειτουργεί με την λογική της ανάθεσης δεν πρόκριτε ποτέ να καταφέρει τίποτα. Αυτό μπορούμε να το καταφέρουμε μόνο με την καθημερινή μας προσπάθεια, με τους καθημερινούς αγώνες μας. Είναι απαραίτητο να τον πείσουμε ότι σε αυτήν την μάχη δεν περισσεύει κάνεις. Ότι μπορούμε να απαιτήσουμε και να καταφέρουμε την ανατροπή της πολιτικής που διαλύει τα πάντα. Γνωρίζουμε όλοι ότι τα προβλήματα είναι πολλά. Τα προβλήματα συνδικαλισμού όμως έχουν αφετηρία. Δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια και να μην παραδεχόμαστε ότι αυτά έχουν να κάνουν με την δομή των συνδικαλιστικών παρατάξεων. Υπάρχουν προβλήματα συνδικαλισμού σε όλες τις βαθμίδες. Πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια, τριτοβάθμια σωματεία. Θα ασχοληθώ με τα προβλήματα στα πρωτοβάθμια διότι πιστεύω ότι από εκεί μεταδίδονται στις πιο υψηλές βαθμίδες συνδικαλισμού. Προβλήματα αξιοπιστίας, αξιοκρατίας, εργοδοτικού και αμιγώς κομματικού συνδικαλισμού. Προβλήματα ενότητας, συσπείρωσης εργατικού κόσμου, προβλήματα απαξίωσης του συνδικαλισμού γενικότερα. Τα προβλήματα αυτά είναι απόρροια τόσο της ολομέτωπης επίθεσης όσο και λόγο της διαφθοράς των παρατάξεων που συμμετέχουν σε αυτά. Και τι προτείνουμε ως λύση σε όλα αυτά τα προβλήματα; Μια καινούργια παράταξη!!! Τι μεγάλη πρωτοτυπία! Μα εν έτη 2014 είναι δυνατόν να πηγαίνουμε να λύσουμε όλα αυτά τα προβλήματα κάνοντας απλός μια αναπαλαίωση του παλαιού; Ακόμα και αν επέμβεις ως άλλος πλαστικός χειρούργος σε ένα πολύ γερασμένο πρόσωπο, στην καλλίτερη περίπτωση θα πάρεις ένα άχρωμο, άοσμο, ακίνητο και για αυτό χωρίς συναίσθημα πρόσωπο. Σίγουρα θα έχεις κρύψει την γήρανση, κρατώντας όμως όλη την παθογένεια από κάτω. Στην χειρότερη των περιπτώσεων θα έχουμε έναν φραγκεσταϊν, αν στο μεταξύ δεν έχει πεθάνει το γηραιό πρόσωπο λόγο νάρκωσης. Θα είμαι ξεκάθαρος: διαβάζοντας τον κανονισμό λειτουργιάς καθώς και το εισαγωγικό κείμενο της πρωτοβουλίας μπήκα στον πειρασμό να το αντιπαραβάλω με παλαιοτέρα κείμενα και συγκεκριμένα με εκείνα τα κείμενα της συνδιάσκεψης της Αυτόνομης Παρέμβασης του 2005 καθώς και του 2008. Οι ίδιοι στόχοι όπως μαζικοποίηση, απογραφειοκρατικοποιηση, αυτονομία, ταξική αντίληψη, δημοκρατία στους χώρους δουλειάς ( ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΠΟΤΕ!), οικονομική αυτοδυναμία, οργανωτική ενοποίηση, αλληλεγγύη, ανανέωση!!! Αν αλλάξετε της ημερομηνίες και αντικαταστήσετε κάποιες λέξεις, θα δείτε από κάτω την ωμη πραγματικότητα. Η ιδία ακριβώς ουσία, οι ίδιες ακριβώς προτάσεις λύσεων, σε διαφορετικά όμως προβλήματα. Πραγματικά πιστεύουμε ότι εφαρμόζοντας τις ίδιες λύσεις που δεν απέδωσαν σε λιγότερο δύσκολα προβλήματα, αυτές θα δουλέψουν σε απείρως ποιο δύσκολα;
Σύντροφοι, Συντρόφισσες, Συναγωνιστές, Συναγωνίστριες
Οι αλλαγές είναι απαραίτητο να είναι ριζικές στοχεύοντας στην ρίζα του προβλήματος, που
δεν είναι άλλη από την την απαξίωση, την λογική της ανάθεσης και της διαφθοράς μέσα στα
πρωτοβάθμια σωματεία. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν ξεκινά από την οργανωτική δομή της
παράταξης που φυσικά θα συμμετέχει σε αυτά. Δηλαδή, το καταστατικό και τον κανονισμό
λειτουργιάς. Στην εφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς 08/03/2014 δημοσίευσα το παρακάτω
κείμενο: <<Δημοκρατία στη διαδικασία συγκρότησης
Μεγάλη σημασία σε κανονισμό λειτουργίας, καταστατικό, πλαίσιο αρχών και δεοντολογίας.
Του Αντώνη Σιφναίου
Είναι σήμερα περισσότερο από ποτέ σαφές ότι ο κυβερνητικός συνδικαλισμός πνέει τα
λοίσθια. Αλλά και ότι πέφτει στις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς το μεγάλο μερίδιο
ευθύνης για να αναλάβουν δράση. Χρειάζεται να δώσουμε ξανά την ελπίδα και τη χαμένη
αυτοπεποίθηση και αξιοπρέπεια στους συναδέλφους μας. Αυτό μπορεί και είναι αναγκαίο
να γίνει μέσα από μια δυνατή και βαθιά δημοκρατική παράταξη.
Θέλω να δανειστώ τα λόγια του σ. Αλέκου Καλύβη που παρουσιάζοντας την εισήγηση σε
συνδιάσκεψη της Αυτόνομης Παρέμβασης παλαιότερα, έλεγε: «Τα συγκεντρωμένα
προβλήματα του κινήματος δεν μπορούν αντιμετωπιστούν ούτε κυρίως ούτε μόνο από τα
πάνω. Το πιο σημαντικό είναι να αναπτυχθεί ένα κίνημα των από κάτω που σημαίνει
πρακτικά ότι το μεγαλύτερο μέρος της προσπάθειάς μας πρέπει να είναι στα πρωτοβάθμια
σωματεία. Πρέπει να απαιτήσουμε την οικονομική τους στήριξη, την άρση του
κατακερματισμού τους σε μικρές οργανώσεις, την αξιοποίηση νέων μορφών πάλης. Η
γραφειοκρατία, όμως, δεν λείπει ούτε σε αυτά. Συνεπώς, είναι απαραίτητη η συμμετοχή των
ίδιων των εργαζομένων με πλατιές και δημοκρατικές διαδικασίες».
Αν κοιτάξουμε γύρω μας, θα δούμε ότι οι συνδικαλιστικές παρατάξεις, παραφυάδες του
πάλαι ποτέ δικομματισμού, δεν έχουν δημοκρατικές διαδικασίες στο εσωτερικό τους. Αυτή
είναι η ρίζα της διαφθοράς σε μία παράταξη. Η έλλειψη δημοκρατικών διαδικασιών. Όλοι
όσοι θέλουμε να χτίσουμε μια υγιή συνδικαλιστική παράταξη, πρέπει να διαφυλάξουμε τις
δημοκρατικές διαδικασίες. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με έναν τρόπο: να φτιάξουμε
κανονισμό λειτουργίας, καταστατικό, πλαίσιο αρχών και δεοντολογίας. Για τη διαφύλαξή
τους προτείνω να φτιάξουμε ανεξάρτητη επιτροπή ελέγχου καταστατικού και δεοντολογίας.
Είναι απαραίτητο αυτό το πλαίσιο, διότι είναι ο μόνος τρόπος για να αποφύγουμε τις
αυθαιρεσίες. Αυτές οι αυθαιρεσίες είναι που επιτρέπουν στον κάθε έναν να παίζει τα
προσωπικά του παιχνίδια και να βάζει το προσωπικό του συμφέρον πάνω από οτιδήποτε
άλλο. Το έχουμε δει να συμβαίνει γύρω μας.
Έχουμε χρέος να προχωρήσουμε σε ρήξη με τα κακώς κείμενα του παρελθόντος. Έχουμε
χρέος να κάνουμε την ανατροπή. Έχουμε χρέος να προωθήσουμε την ανασυγκρότηση. Ο
οικονομολόγος Κ. Λαπαβίτσας είχε πει στο πρόσφατο παρελθόν: «Μήπως είναι η ώρα να
χτίσουμε το συνδικαλιστικό κίνημα από την αρχή σε πιο υγιείς βάσεις;». Μπορούμε να
βάλουμε το πλαίσιο εντός του οποίου θα κινούμαστε όλοι, για να έχουμε την πολύ γερή
βάση πάνω στην οποία θα χτίσουμε την καινούργια παράταξη.
Είναι ταυτόχρονα απαραίτητο να βάλουμε και κάποιες πρόσθετες ασφαλιστικές δικλίδες
εντός της παράταξης, που αφορούν τη θέση στην οποία εργάζονται τα μέλη της, τη θέση
τους στην ιεραρχία εντός μιας επιχείρησης (π.χ. ΔΕΚΟ).
Είναι λάθος να μεταφέρονται εντός μιας παράταξης που δρα σε μια επιχείρηση, οι σχέσεις εξουσίας προϊσταμένου-υφισταμένου που δημιουργούνται μεταξύ των μελών της παράταξης αναλόγως της θέσης τους στην επιχείρηση. Αν αυτά δεν είναι ξεκάθαρα, δημιουργούν τρωτά σημεία που δίνουν λαβές για παρερμηνείες από συναδέλφους. Θα έλεγα ακόμη ότι χρειάζεται να βρεθούν εκείνοι οι τρόποι που θα διασφαλίζουν πως όλες οι απόψεις θα έχουν εκπροσώπηση, αφού θα δικαιούνται και θα μπορούν να τίθενται στη βάσανο της ψηφοφορίας. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, καθώς δίνει τη δυνατότητα για τη δημιουργία μιας πραγματικά πλατιάς συνδικαλιστικής παράταξης. Τέτοιες ασφαλιστικές δικλίδες οφείλουμε να τις θέσουμε μετά από εξαντλητική συζήτηση. Είναι απαραίτητο να στηρίξουμε ένα τέτοιο σχέδιο λειτουργίας που θα είναι η βάση της υγείας της παράταξης.
* Ο Αντώνης Σιφναίος
είναι εργαζόμενος στην ΟΣΥ Α.Ε., μέλος του Συνεδρίου της ΟΣΜΕ και μέλος
της Ο.Μ. Περιστερίου του ΣΥΡΙΖΑ>>
Μια τέτοια δομή θα επιτρέψει την ενεργοποίηση της βάσης και σίγουρα θα είναι κάτι πρωτόγνωρο για τους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι θα είναι σίγουροι ότι δεν θα μεταφέρονται οι σχέσεις εξουσίας της εκάστου επιχείρησης μέσα στην παράταξη. Είναι αυτονόητο, όσοι έχουν θέση στην ιεραρχία της επιχείρησης, δεν θα μπορούν να διεκδικούν θέσεις μέσα στην Νέα Παράταξη. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να χτυπήσουμε τον εργοδοτικό- κυβερνητικό συνδικαλισμό, που τόσα δεινά έχει προσφέρει στο συνδικαλιστικό κίνημα. Σε εμάς, στην πρώην ΕΘΕΛ, ΟΣΥ σήμερα (αστικά λεωφορεία) έχουν συμβεί τραγελαφικά πράγματα. Θα σταματήσουν τα ρουσφέτια, θα σταματησουν οι κομματικοί στρατοί πραιτόρων, και όλες οι απόψεις θα μπορούν να τίθενται χωρίς κανέναν φόβο. Επίσης θα μας δώσει την δυνατότητα να ενταθούν στην παράταξη άτομα από παρεμφερείς χώρους. Ένα άλλο σημείο που πρέπει να αλλάξουμε στον κανονισμό λειτουργιάς είναι η παράγραφος: <<το μέλος της παράταξης δεν μπορεί να συμμετέχει σε άλλα, ανταγωνιστικά ψηφοδέλτια, απ’αυτά που στηρίζει η κεντρική, κλαδική ή νομαρχιακή παράταξη και η στάση του δεν πρέπει να έρχεται σε αντίθεση με τις αρχές και τις αξίες της παράταξης>> Θεωρώ ότι είναι απαράδεκτο, διότι έχουμε συντρόφους που έχουν ήδη συνδυασμούς πολυσυλλεκτικούς και θα έχουν πρόβλημα με τα μέλη τους. Άλλο ένα σημείο που πρέπει να κάνουμε ξεκάθαρο είναι ότι συνταξιούχοι δεν μπορούν να έχουν θέση στα όργανα της παράταξης. Σέβομαι απόλυτα τους απόμαχους της εργασίας, άλλα δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα παίρνουν αποφάσεις για τους εργαζόμενους. Πόσο μάλλον όταν γνωρίζουμε όλοι ότι έχουν εδραιωμένες αντιλήψεις και πολλές φορές θεωρούν τα παιδιά τους προέκταση των χεριών τους. Ζητώ από το σώμα να κάνει δέκτες τις επισημάνσεις και να τεθούν σε ψηφοφορία κάθε μια ξεχωριστά.
Αντώνης Σιφναίος
είναι εργαζόμενος στην ΟΣΥ Α.Ε., μέλος του Συνεδρίου της ΟΣΜΕ, μέλος της Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Ο.ΣΥ. και μέλος της Ο.Μ. Περιστερίου του ΣΥΡΙΖΑ>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου