Το σύνολο των Δ.Ε.Κ.Ο. της Ελλάδας, στις οποίες περιλαμβάνονται κεντρικές και περιφερειακές επιχειρήσεις, ανέρχεται στον …δύσπεπτο αριθμό των 3.000 περίπου. Οι μισές και περισσότερες ανήκουν καθ’ ολοκληρία ή κατά μεγαλύτερο μέρος στο Δημόσιο. Ευρύτερα γνωστές είναι οι 9 μεγαλύτερες Δ.Ε.Κ.Ο. του Δημοσίου με το σημερινό συσσωρευμένο χρέος των 12 δισ. ευρώ:
1. Ο Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδας (ΟΣΕ), με ετήσια έσοδα 70 εκατ. και έξοδα 90 εκατ. ευρώ.
2. Τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ), με έσοδα 18,2 και έξοδα 73.6 εκατ. ευρώ.
3. Ο Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών Αθηνών (ΟΑΣΑ), με έσοδα 183 και έξοδα 393 εκατ. ευρώ.
4. Η Ελληνική Βιομηχανία Όπλων (ΕΛΒΟ) με τους αντίστοιχους αριθμούς 4,2 και 16 εκατ. ευρώ έξοδα.
5. Η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ), με 342 εκατ. και 345 εκατ. ευρώ αντίστοιχα.
6. Η ΛΑΡΚΟ του μακαρίτη Μποδοσάκη, που έχει περιέλθει στο Δημόσιο, με έσοδα 237 εκατ. και έξοδα 271 εκατ. ευρώ.
7. Οι «Κτιριακές Υποδομές Α.Ε.» (ΚΤΥΠ), που κατασκευάζει τα δημόσια κτίρια και αμείβεται καθ’ ολοκληρία από το ελληνικό Δημόσιο με υπερέχοντα έσοδα 28 εκατ. και έξοδα 13 εκατ. ευρώ.
8. Τα Ελληνικά Ταχυδρομεία (ΕΛΤΑ) με 342 εκατ. και 345 εκατ. ευρώ.
9.Η γνωστή μας ΔΕΗ με συσσωρευμένο έλλειμμα 3,5 δισ. ευρώ.
Οι πιο πάνω επιχειρήσεις μαζί με άλλους δημόσιους φορείς καθώς και όλοι οι άλλοι αστικοί συγκοινωνιακοί φορείς της Αττικής εκτός από την ΑΕ Μετρό έχουν απευθείας μεταβιβαστεί στο μνημονιακό ταμείο των ιδιωτικοποιήσεων με την επωνυμία «Ελληνική Εταιρεία συμμετοχών και ιδιωτικοποιήσεων». Είναι το γνωστό μας Υπερταμείο, που έχει αναλάβει τις εξυγιάνσεις και συνολικές ή μερικές μεταβιβάσεις τους.
Δεν υπάρχει στον πίνακα των ΔΕΚΟ επιχείρηση με κερδοφορία εκτός από το 1/40 περίπου αυτών. Τα ετήσια ελλείμματα των δημόσιων ΔΕΚΟ του στενού τομέα υπερβαίνουν τα 8 δισ. ευρώ, και όλες τους διευρύνουν κάθε χρονιά τα ελλείμματά τους.
Για να έχετε εικόνα του τι συμβαίνει στις ΔΕΚΟ, δείτε τους αριθμούς του ΟΣΕ. Το 2017 είχε συνολικά έσοδα από εισιτήρια 22,4 εκατ. ευρώ και για τη μισθοδοσία μόνο του προσωπικού κατέβαλε 39,4 εκατ. ευρώ. Το 2018 οι ανάλογοι αριθμοί ήταν 27,5 εκατ. και 40 εκατ. ευρώ, και για το 2019 προβλέπονται έσοδα 28 εκατ. ευρώ και εξοδολόγιο μισθοδοσίας μόνο 46,5 εκατ. ευρώ. Θα προσέξατε ότι αυξάνονται κάθε χρονιά τα έξοδα μισθοδοσίας και ελάχιστα έως καθόλου τα συνολικά έσοδα. Αυτό θα πει καλή διαχείριση!
Άλλο …φωτεινό παράδειγμα διάλυσης είναι η γνωστή μας ΔΕΗ. Η ΔΕΗ είναι μακράν η μεγαλύτερη βαλκανική επιχείρηση παραγωγής και διανομής ενέργειας. Θα περίμενε κανείς ότι έπρεπε μονίμως να έχει κέρδη. Και όμως, έχει μονίμως ζημιές, που μέχρι το 2012 είχαν συγκρατηθεί σε λογικά επίπεδα. Η καταστροφική όμως λογική του «δεν πληρώνω» και η δήθεν κοινωνική πολιτική της μη διακοπής ηλεκτρικού ρεύματος αδιακρίτως οφειλετών, όπως επίσης και η εκτεταμένη ρευματοκλοπή κατέληξαν ώστε να έχει το παραπάνω συσσωρευμένο έλλειμμα 3,5 δισ. ευρώ. Από αυτό το ποσό οι ιθύνοντες της επιχείρησης θεωρούν, ότι είναι εισπράξιμα μόνον τα 690 εκατ. και κατά ποσοστό 40-60% άλλα περίπου 300 εκατ.. Οι Έλληνες γνωρίζουν καλά την περίπτωση της ΕΛΦΕ του Λαυρεντιάδη με τα κόλπα του κ. Πετσίτη, τις μεταχρονολογημένες επιταγές, και τη δικογραφία της κακοδιαχείρισης να βρίσκεται ήδη στα πρόθυρα ποινικών διώξεων για κακουργηματικές απάτες σε βάρος του Δημοσίου. Ο φίλος του κ. Παππά εκεί, πρώην εργατοϋπάλληλος με ετήσια δηλούμενα έσοδα 200.000 ευρώ, που διάγει σήμερα πολυτελή βίο στην Κύπρο, μεσολαβούσε στη ΔΕΗ για να μην πληρώνει ρεύμα η επιχείρηση λιπασμάτων του Λαυρεντιάδη, το χρέος της οποίας έχει εκτιναχθεί σε ποσό 140 περίπου εκατ. ευρώ.
Στην κορυφή όμως της λίστας των οφειλετών βρίσκονται κάποια εκατομμύρια απλήρωτοι λογαριασμοί των μικροφειλετών, οι οποίοι μόνο στα έτη 2015-2018 δημιούργησαν νέο χρέος 2 περίπου δισ., δηλαδή το μεγαλύτερο τμήμα των συσσωρευμένων ζημιών. Χρήσιμο να τονιστεί, ότι οι παραπάνω δύο επιχειρήσεις έχουν υπερδιπλάσιο αριθμό εργαζομένων αυτού που απαιτείται, ενώ επίσης αξιοπερίεργο είναι ότι η συνταξιοδοτική δαπάνη των πρώην εργαζομένων τους, ακόμα και σήμερα, είναι 40% μεγαλύτερη του Μ.Ο. όλων των συνταξιοδοτημένων υπαλλήλων της χώρας μας, συμπεριλαμβανομένων και των δικαστών.
Και η Γενική Μεταλλευτική και Μεταλλουργική Εταιρεία (ΛΑΡΚΟ), που ιδρύθηκε από τον πρωτοπόρο επιχειρηματία Πρόδρομο Αθανασιάδη – Μποδοσάκη το 1963, αφότου περιήλθε στο ελληνικό Δημόσιο πριν αρκετά χρόνια, καταγράφει ετήσιες ζημιές μεταξύ 75 εκατ. και 80 εκατ. ευρώ. Για να τακτοποιήσει το Δημόσιο τους κολλητούς του κατέβαλε πριν αρκετά χρόνια στην Εθνική Τράπεζα 135 εκατ. δραχμές για να πάρει τις μετοχές της, ώστε να καταστεί ο μεγαλύτερος μέτοχος και αποκλειστικός σήμερα διαχειριστής της τύχης της.
Στο σύνολο των ΔΕΚΟ της χώρας οι εκάστοτε αιρετοί βολεύουν με εντελώς αδιαφανείς διαδικασίες στις μεν διοικήσεις με υψηλότατους μισθούς αποτυχόντες υποψήφιους βουλευτές και μέλη των κεντρικών τους οργάνων (ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό το έκανε στον υπέρτατο βαθμό ακόμη και με στενούς συγγενείς μελών του Υπουργικού Συμβουλίου), στο δε υπαλληλικό και εργατικό δυναμικό τους ανά τη χώρα στενούς φίλους, οπαδούς και ψηφοφόρους των κυβερνήσεων. Και μετά …..δεν τα φάγαμε όλοι μαζί.
Για να υπάρξει μικρό δείγμα γραφής της λεηλασίας του ελληνικού πλούτου χρειάζεται να έχει κανείς υπόψη του, ότι κάθε τετραετία η κάθε Κυβέρνηση τακτοποιεί στις Δημόσιες Υπηρεσίες και Οργανισμούς περί τις 6.000 άτομα έμμισθα στο σύνολό τους για τη στελέχωση των διοικήσεών τους.
Θα κλείσω με ελάχιστα ακόμα. Υπάρχουν σήμερα πάνω από 150 Δημόσιοι Οργανισμοί με Διοικητικά Συμβούλια, που δεν έχουν αντικείμενο εργασίας, πάρα μόνο θέσεις για τακτοποίηση ημετέρων. Την τελευταία τετραετία δημιουργήθηκαν καμιά τριανταριά ακόμη με αντικείμενο εργασίας ίδιο ή περίπου ίδιο με Υπηρεσίες των Υπουργείων ή άλλων ΔΕΚΟ. Ο λόγος δημιουργίας προφανής. Πασίγνωστο δείγμα είναι ο Οργανισμός της λίμνης Κωπαΐδας, που έπρεπε να έχει καταργηθεί εδώ και 50 χρόνια. Υποτίθεται ότι τα 3 ελληνικά μνημόνια προβλέπουν εκκαθαρίσεις και αξιοποιήσεις των ΔΕΚΟ του δημόσιου τομέα. Τι έγινε μέχρι τώρα; Ό,τι και στο Ελληνικό. Κατά τα λοιπά βγήκαμε από τα μνημόνια. Αυτό είναι το μεγάλο ψέμα. Δεν πρόκειται όμως να βγούμε ποτέ, καθώς εδώ είναι Ελλάδα. Και αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια.
Οι πιο πάνω επιχειρήσεις μαζί με άλλους δημόσιους φορείς καθώς και όλοι οι άλλοι αστικοί συγκοινωνιακοί φορείς της Αττικής εκτός από την ΑΕ Μετρό έχουν απευθείας μεταβιβαστεί στο μνημονιακό ταμείο των ιδιωτικοποιήσεων με την επωνυμία «Ελληνική Εταιρεία συμμετοχών και ιδιωτικοποιήσεων». Είναι το γνωστό μας Υπερταμείο, που έχει αναλάβει τις εξυγιάνσεις και συνολικές ή μερικές μεταβιβάσεις τους.
Δεν υπάρχει στον πίνακα των ΔΕΚΟ επιχείρηση με κερδοφορία εκτός από το 1/40 περίπου αυτών. Τα ετήσια ελλείμματα των δημόσιων ΔΕΚΟ του στενού τομέα υπερβαίνουν τα 8 δισ. ευρώ, και όλες τους διευρύνουν κάθε χρονιά τα ελλείμματά τους.
Για να έχετε εικόνα του τι συμβαίνει στις ΔΕΚΟ, δείτε τους αριθμούς του ΟΣΕ. Το 2017 είχε συνολικά έσοδα από εισιτήρια 22,4 εκατ. ευρώ και για τη μισθοδοσία μόνο του προσωπικού κατέβαλε 39,4 εκατ. ευρώ. Το 2018 οι ανάλογοι αριθμοί ήταν 27,5 εκατ. και 40 εκατ. ευρώ, και για το 2019 προβλέπονται έσοδα 28 εκατ. ευρώ και εξοδολόγιο μισθοδοσίας μόνο 46,5 εκατ. ευρώ. Θα προσέξατε ότι αυξάνονται κάθε χρονιά τα έξοδα μισθοδοσίας και ελάχιστα έως καθόλου τα συνολικά έσοδα. Αυτό θα πει καλή διαχείριση!
Άλλο …φωτεινό παράδειγμα διάλυσης είναι η γνωστή μας ΔΕΗ. Η ΔΕΗ είναι μακράν η μεγαλύτερη βαλκανική επιχείρηση παραγωγής και διανομής ενέργειας. Θα περίμενε κανείς ότι έπρεπε μονίμως να έχει κέρδη. Και όμως, έχει μονίμως ζημιές, που μέχρι το 2012 είχαν συγκρατηθεί σε λογικά επίπεδα. Η καταστροφική όμως λογική του «δεν πληρώνω» και η δήθεν κοινωνική πολιτική της μη διακοπής ηλεκτρικού ρεύματος αδιακρίτως οφειλετών, όπως επίσης και η εκτεταμένη ρευματοκλοπή κατέληξαν ώστε να έχει το παραπάνω συσσωρευμένο έλλειμμα 3,5 δισ. ευρώ. Από αυτό το ποσό οι ιθύνοντες της επιχείρησης θεωρούν, ότι είναι εισπράξιμα μόνον τα 690 εκατ. και κατά ποσοστό 40-60% άλλα περίπου 300 εκατ.. Οι Έλληνες γνωρίζουν καλά την περίπτωση της ΕΛΦΕ του Λαυρεντιάδη με τα κόλπα του κ. Πετσίτη, τις μεταχρονολογημένες επιταγές, και τη δικογραφία της κακοδιαχείρισης να βρίσκεται ήδη στα πρόθυρα ποινικών διώξεων για κακουργηματικές απάτες σε βάρος του Δημοσίου. Ο φίλος του κ. Παππά εκεί, πρώην εργατοϋπάλληλος με ετήσια δηλούμενα έσοδα 200.000 ευρώ, που διάγει σήμερα πολυτελή βίο στην Κύπρο, μεσολαβούσε στη ΔΕΗ για να μην πληρώνει ρεύμα η επιχείρηση λιπασμάτων του Λαυρεντιάδη, το χρέος της οποίας έχει εκτιναχθεί σε ποσό 140 περίπου εκατ. ευρώ.
Στην κορυφή όμως της λίστας των οφειλετών βρίσκονται κάποια εκατομμύρια απλήρωτοι λογαριασμοί των μικροφειλετών, οι οποίοι μόνο στα έτη 2015-2018 δημιούργησαν νέο χρέος 2 περίπου δισ., δηλαδή το μεγαλύτερο τμήμα των συσσωρευμένων ζημιών. Χρήσιμο να τονιστεί, ότι οι παραπάνω δύο επιχειρήσεις έχουν υπερδιπλάσιο αριθμό εργαζομένων αυτού που απαιτείται, ενώ επίσης αξιοπερίεργο είναι ότι η συνταξιοδοτική δαπάνη των πρώην εργαζομένων τους, ακόμα και σήμερα, είναι 40% μεγαλύτερη του Μ.Ο. όλων των συνταξιοδοτημένων υπαλλήλων της χώρας μας, συμπεριλαμβανομένων και των δικαστών.
Και η Γενική Μεταλλευτική και Μεταλλουργική Εταιρεία (ΛΑΡΚΟ), που ιδρύθηκε από τον πρωτοπόρο επιχειρηματία Πρόδρομο Αθανασιάδη – Μποδοσάκη το 1963, αφότου περιήλθε στο ελληνικό Δημόσιο πριν αρκετά χρόνια, καταγράφει ετήσιες ζημιές μεταξύ 75 εκατ. και 80 εκατ. ευρώ. Για να τακτοποιήσει το Δημόσιο τους κολλητούς του κατέβαλε πριν αρκετά χρόνια στην Εθνική Τράπεζα 135 εκατ. δραχμές για να πάρει τις μετοχές της, ώστε να καταστεί ο μεγαλύτερος μέτοχος και αποκλειστικός σήμερα διαχειριστής της τύχης της.
Στο σύνολο των ΔΕΚΟ της χώρας οι εκάστοτε αιρετοί βολεύουν με εντελώς αδιαφανείς διαδικασίες στις μεν διοικήσεις με υψηλότατους μισθούς αποτυχόντες υποψήφιους βουλευτές και μέλη των κεντρικών τους οργάνων (ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό το έκανε στον υπέρτατο βαθμό ακόμη και με στενούς συγγενείς μελών του Υπουργικού Συμβουλίου), στο δε υπαλληλικό και εργατικό δυναμικό τους ανά τη χώρα στενούς φίλους, οπαδούς και ψηφοφόρους των κυβερνήσεων. Και μετά …..δεν τα φάγαμε όλοι μαζί.
Για να υπάρξει μικρό δείγμα γραφής της λεηλασίας του ελληνικού πλούτου χρειάζεται να έχει κανείς υπόψη του, ότι κάθε τετραετία η κάθε Κυβέρνηση τακτοποιεί στις Δημόσιες Υπηρεσίες και Οργανισμούς περί τις 6.000 άτομα έμμισθα στο σύνολό τους για τη στελέχωση των διοικήσεών τους.
Θα κλείσω με ελάχιστα ακόμα. Υπάρχουν σήμερα πάνω από 150 Δημόσιοι Οργανισμοί με Διοικητικά Συμβούλια, που δεν έχουν αντικείμενο εργασίας, πάρα μόνο θέσεις για τακτοποίηση ημετέρων. Την τελευταία τετραετία δημιουργήθηκαν καμιά τριανταριά ακόμη με αντικείμενο εργασίας ίδιο ή περίπου ίδιο με Υπηρεσίες των Υπουργείων ή άλλων ΔΕΚΟ. Ο λόγος δημιουργίας προφανής. Πασίγνωστο δείγμα είναι ο Οργανισμός της λίμνης Κωπαΐδας, που έπρεπε να έχει καταργηθεί εδώ και 50 χρόνια. Υποτίθεται ότι τα 3 ελληνικά μνημόνια προβλέπουν εκκαθαρίσεις και αξιοποιήσεις των ΔΕΚΟ του δημόσιου τομέα. Τι έγινε μέχρι τώρα; Ό,τι και στο Ελληνικό. Κατά τα λοιπά βγήκαμε από τα μνημόνια. Αυτό είναι το μεγάλο ψέμα. Δεν πρόκειται όμως να βγούμε ποτέ, καθώς εδώ είναι Ελλάδα. Και αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου